...δεν είναι ο θάνατος των τριών ανθρώπων που με πονάει. Περισσότερο είναι η οργή, το μίσος και η δίψα για εκδίκηση των λυσσασμένων έξω από το κυνοβούλιο. Γιατί ο πόνος των ημερών θα χαθεί μπροστά στο επόμενο πλήγμα. Αυτή η οργή όμως δεν θα σβήσει έτσι εύκολα.
Περπατώντας το νιώθεις πιο έντονα από ποτέ. Η κατεχόμενη πόλη είναι γεμάτη στρατό, ένα στρατό που χθες έσπασαν το μπλοκ της πορείας με δολοφονικά πογκρόμ, περνώντας από πάνω μας. Λυσσασμένοι κι αυτοί για αίμα.
Πλέον ξέρουμε ότι όλα μπορούν να γίνουν. Δεν υπάρχουν κανόνες. Τους γράφουμε εμείς, όπως και την ιστορία...
...αν, προκειμένου να νικήσουμε, θα έπρεπε να στήσουμε κρεμάλες στις πλατείες, θα προτιμούσα να χάσουμε...
Ερρίκο Μαλατέστα.