Δεν είναι μόνο η αμετάκλητη κατασπατάληση του περιβάλλοντος και αναντικατάστατων πόρων. Είναι επίσης η ανθρωπολογική καταστροφή των ανθρώπινων όντων που μεταμορφώνονται σε παραγωγικά και καταναλωτικά κτήνη, σε εξαχρειωμένους ζάπερ...
Κορνήλιος Καστοριάδης
...του μπάτσου
του Κλεάνθη Γρίβα
- Ένα εξουσιαστικά μεταλλαγμένο ζόμπι, που η ύπαρξη του εξαντλείται στα χέρια, τα πόδια, το περίστροφο, το κλομπ, κάποια γεννητικά όργανα (ανύπαρκτης ή αμφίβολης λειτουργικότητας) και έναν απλαστικό εγκέφαλο (ο οποίος διευκολύνει αφάνταστα την επιτέλεση του θεάρεστου λειτουργήματος του βασανιστή).
- Μια διεστραμμένη ψυχοπαθητική προσωπικότητα, ένα φρανκενσταϊνικό μείγμα Παπαχρόνη, Ντάλτον, Νταβέλη και κουτσαβάκη, που προγραμματίζεται εξουσιαστικά για να εκδηλώνει μια ανεξέλεγκτη καταστρεπτική επιθετικότητα και να δηλώνει ξεδιάντροπα με χίλιους τρόπους ότι (αυτό, το διανοητικά υπολειπόμενο ζόμπι) είναι το ευνοούμενο εκτελεστικό όργανο της εξουσίας και έχει εξοπλιστεί με το αποκλειστικό δικαίωμα «να γαμάει και να δέρνει», και αντιστρόφως.
- Ένα αποκρουστικό ανθρωποειδές (που η εμφάνιση του και μόνο, θίγει την αισθητική και προσβάλλει την αξιοπρέπεια και μόνο κάθε πολιτισμένου ανθρώπου), το οποίο, με την αλαζονεία, τις κουτσαβάκικες κινήσεις, το ηλίθιο βλέμμα και τον πρωτόγονο λόγο του, εκτοξεύει εναντίον της κοινωνίας την αφόρητη χυδαιότητα, το απύθμενο κενό, την τρομακτική βαρβαρότητα και το καταχθόνιο ψυχοδιανοητικό του σύμπαν.
Όσον αφορά στο περιεχόμενο δε νομίζω ότι κάνει κάτι λάθος στη συμβολική κριτική του απέναντι στην αστυνομία.
Έχεις δίκιο όμως ότι αν κανείς θέλει να αναλύσει το φαινόμενο της βίας πρέπει να το κάνει με άλλους όρους.
Όντως, το επίπεδο της βίας ανεβαίνει εκατέρωθεν. Και πρέπει να προβληματίσει το ότι ορισμένοι ηδονίζονται μ' αυτό το γεγονός. Κατ' αυτή την έννοια, συμφωνώ ότι έχει σημασία ο τρόπος που εκφραζόμαστε. Θεωρείς ότι είμαστε σε σημείο ιστορικής καμπής;
Κι εγώ κάτι τέτοιο πιστεύω. Μόνο που είμαι άκρως απαισιόδοξος ως προς το τι πρόκειται να επιφέρει η ιστορική εξέλιξη, κρίνοντας από το φαντασιακό της σημερινής κοινωνίας. Ρατσισμός, ακραίος φασισμός που απ' ότι φαίνεται μέχρι τώρα ήταν στην αφάνεια με πολύ υποκριτικό τρόπο και δίψα για αίμα...